Ηττημένος ή νικητής;

Για να φτάσουμε στην επίτευξη ενός στόχου, πρέπει να αγωνιστούμε. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει αγώνας υπάρχει και μάχη. Και αφού υπάρχει μάχη, είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν νικητές και χαμένοι. Έτσι λοιπόν πρέπει να ξεκινάμε κάθε μας μάχη. Με τη γνώση. Με τη γνώση του ότι υπάρχουν νικητές αλλά υπάρχουν και χαμένοι. 

Για να έχουμε φτάσει σε σημείο να ξεκινήσουμε μια μάχη, σημαίνει πως το έπαθλο της μάχης αυτής είναι κάτι που επιθυμούμε πολύ. Έτσι λοιπόν, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως για την απόκτησή του, θα πρέπει να θυσιάσουμε αρκετά πράγματα. Πράγματα που ίσως να μην είχαμε σκεφτεί πως θα πρέπει να τα χάσουμε, για να κερδίσουμε κάτι καινούριο. Κάτι πιο καλό... Κάτι πιο μεγάλο!

Αυτά λοιπόν σκέφτηκε και κάποιος άνθρωπος, που αποφάσισε να πολεμήσει για το στόχο του. Ήταν διατεθειμένος να παλέψει για να αποκτήσει αυτό που όσοι το έχουν, αρκετές φορές δεν το εκτιμούν. Ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να αποκτήσει κι εκείνος ελευθερία! Ναι, ελευθερία. Είναι μόνο μία λέξη, που όσο απλή είναι για κάποιον που την έχει, τόσο σημαντική, τόσο λυτρωτική είναι για κάποιον που τη στερείται!

Ξεκίνησε έτσι το δύσκολο αυτό αγώνα του θέτοντας ως στόχο την ελευθερία. Τον πρώτο καιρό, τα πράγματα ήταν με το μέρος του. Οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι μικρές νίκες που επιτύγχανε μέσα σε αυτόν τον αγώνα, ένωναν τις δυνάμεις τους και κάλυπταν ένα ποσοστό επιτυχίας που ολοένα και μεγάλωνε. Ο στόχος, έμοιαζε να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος του αγωνιστή και σιγά σιγά, η μέρα που η ελευθερία θα γινόταν πραγματικότητα και για εκείνον, έμοιαζε να πλησιάζει.

Και ενώ όλα φαίνονταν να πηγαίνουν τόσο καλά και το ηθικό του να παραμένει ακμαίο, μία μικρή αναποδιά ήταν ικανή για να το γκρεμίσει. Η πρώτη δυσκολία ήταν γεγονός. Ο αγωνιστής άρχισε σιγά σιγά να χάνει την πίστη στον εαυτό του και ο στόχος που πριν λίγο πλησίαζε με τόσο γρήγορη ταχύτητα και έμοιαζε να είναι τόσο κοντά, ξαφνικά θόλωσε. Η ελευθερία, ήταν σα να σταμάτησε το ταξίδι της για την πραγματικότητα και να επιστρέφει πάλι πίσω, στο όνειρο, στον στόχο του αγωνιστή. Και όσο ο στόχος τού γύρναγε την πλάτη, τόσο το ηθικό συνέχιζε να πέφτει. Έτσι λοιπόν, παρέδωσε τα όπλα και παραιτήθηκε από τη μάχη, αρχίζοντας κι αυτός να βαδίζει προς τα πίσω. Προς τη θέση από την οποία πάντα ήθελε να φύγει. Και όλα αυτά με την πρώτη, μικρή δυσκολία.

Πόσες φορές έχουμε κάνει κι εμείς το ίδιο; Πόσες φορές έχουμε θέσει ένα στόχο και είμαστε διατεθειμένοι να μαχόμαστε σκληρά ώσπου να τον πετύχουμε; Πολλές. Και πόσες φορές έχουμε παραιτηθεί από τη μάχη όταν συναντάμε την πρώτη δυσκολία; Εξίσου πολλές.

Την ίδια στιγμή που παραιτούμαστε από τη μάχη, την ίδια στιγμή αθετούμε και την υπόσχεση που έχουμε δώσει στον εαυτό μας... Να κάνουμε αυτόν τον στόχο, αυτό το όνειρο πραγματικότητα! Συναντώντας την πρώτη δυσκολία, εμείς εγκαταλείπουμε τα όπλα και βαφτιζόμαστε μόνοι μας ηττημένοι. Αν όμως δεν είχαμε εγκαταλείψει εκείνη τη στιγμή και συνεχίζαμε τον αγώνα, τότε μπορεί να βγαίναμε νικητές.

Δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τον αγώνα για κάτι που έχουμε θέσει ως στόχο, με την πρώτη δυσκολία. Πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε έχοντας την ίδια πίστη στον εαυτό μας. Και αν μετά έρθουν κι άλλες δυσκολίες, εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Και μέρα με τη μέρα, ο στόχος θα έρχεται πιο κοντά. Το όνειρο θα γίνεται πιο πραγματικότητα. Και εμείς θα γινόμαστε πιο νικητές. Γιατί τελικά δίκιο είχε εκείνος που είπε πως ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται. Όλοι οι άλλοι είναι νικητές. Και από τη στιγμή που δεν έχεις παραιτηθεί, όσο πιο κοντά στην υλοποίηση του στόχου σου βρίσκεσαι, τόσο πιο νικητής γίνεσαι!