Και επίσημα λοιπόν διανύουμε την τελευταία μέρα του 2013. Την τελευταία μέρα μιας χρονιάς που ουκ ολίγοι βάφτισαν "κακή". Και να που η χρονιά αυτή έφτασε στο τέλος της.
Διαμαρτυρόμαστε πως το 2013 δεν ήταν η χρονιά μας και περιμένουμε πως και πως το 2014 να έρθει να επουλώσει τις ανοιχτές πληγές του 13'. Όμως ας μην εκμηδενίζουμε κάθε στιγμή που ζήσαμε τη χρονιά που πέρασε. Ας κοιτάξουμε λίγο πίσω μας και σίγουρα θα βρούμε έστω και μία στιγμή, μέσα στη δύσκολη αυτή χρονιά, που τα μάτια μας φωτίστηκαν και το χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μας!
Κοιτώντας λοιπόν πίσω δεν υπήρξε μια στιγμή που...
Που ένιωσες τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σου, αντικρίζοντας ένα πρόσωπο αγαπημένο σου μετά από καιρό; Ένα πρόσωπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά τόσο δυνατά και γρήγορα που νομίζεις ότι ακούγεται μέχρι την άλλη άκρη του σύμπαντος.
Που να αντίκρισες μια λάμψη σε ένα ζευγάρι μάτια; Δυο μάτια που σε καρφώνουν, σε διαπερνούν και έχουν την ικανότητα να σε κοιτάζουν στην ψυχή και να τη γεμίζουν γαλήνη.
Που να ένιωσες ασφάλεια κλεισμένος σε μια αγκαλιά; Μια αγκαλιά διαφορετική από τις άλλες. Ζεστή, γνώριμη, εθιστική!
Που να έφτιαξε ξαφνικά η μέρα σου μετά από έναν καφέ ή μια συζήτηση; Όχι έναν απλό καφέ ή κάποια απλή συζήτηση... Έναν καφέ και μια συζήτηση με κάποιον φίλο. Κάποιον πραγματικό και αγαπημένο σου φίλο που ξέρει τον τρόπο να φωτίζει το πρόσωπό σου όταν αυτό είναι πιο σκοτεινό από ποτέ.
Που να χαμογέλασες στο άκουσμα μιας φωνής; Μιας φωνής που στο άκουσμά της ανατριχιάζεις ολόκληρος.
Που να είπες εκείνο το ρήμα σε έναν άνθρωπο; Εκείνο το ρήμα που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Που μπορεί να νικήσει και τον πιο δυνατό άνθρωπο. Εκείνο το σ' αγαπώ.
Που να σχηματίστηκε αυθόρμητα στο πρόσωπό σου ένα χαμόγελο. Ένα χαμόγελο που προέκυψε από αυτό το κάτι που σε γέμισε χαρά, γαλήνη, ευχαρίστηση.
Που να ένιωσες να διαπερνά το σώμα σου εκείνο το βέλος που γεμίζει το αίμα σου με το φάρμακο του έρωτα. Γιατί ο έρωτας είναι φάρμακο το οποίο όμως έχει παρενέργειες και προκαλεί κάποιες φορές εκείνον τον πόνο στην καρδιά. Και η καρδιά τον στέλνει στην ψυχή.
Που να μην ένιωσες να πεισμώνεις; Και σαν ακούσεις αυτό θα έρθεις να με βρεις και θα μου πεις... "Και το πείσμα τι καλό έχει;".
Και θα είμαι εκεί να σου απαντήσω... "Σαν νιώθεις πως πεισμώνεις, αγωνίζεσαι σκληρά για να πράξεις κάτι, να αλλάξεις κάτι. Κάτι που φθείρει αυτόν τον κόσμο. Και η αλλαγή, φέρνει την ελπίδα. Ελπίδα για κάτι νέο, καλύτερο από το παλιό! Και το νέο αυτό θα φέρει τη λύτρωση από τη μούχλα του παλιού!".
Αυτή τη λύτρωση εύχομαι να βρούμε τη νέα αυτή χρονιά, που ξεκινά σε λίγες ώρες!
Κοιτώντας λοιπόν πίσω δεν υπήρξε μια στιγμή που...
Που ένιωσες τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σου, αντικρίζοντας ένα πρόσωπο αγαπημένο σου μετά από καιρό; Ένα πρόσωπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά τόσο δυνατά και γρήγορα που νομίζεις ότι ακούγεται μέχρι την άλλη άκρη του σύμπαντος.
Που να αντίκρισες μια λάμψη σε ένα ζευγάρι μάτια; Δυο μάτια που σε καρφώνουν, σε διαπερνούν και έχουν την ικανότητα να σε κοιτάζουν στην ψυχή και να τη γεμίζουν γαλήνη.
Που να ένιωσες ασφάλεια κλεισμένος σε μια αγκαλιά; Μια αγκαλιά διαφορετική από τις άλλες. Ζεστή, γνώριμη, εθιστική!
Που να έφτιαξε ξαφνικά η μέρα σου μετά από έναν καφέ ή μια συζήτηση; Όχι έναν απλό καφέ ή κάποια απλή συζήτηση... Έναν καφέ και μια συζήτηση με κάποιον φίλο. Κάποιον πραγματικό και αγαπημένο σου φίλο που ξέρει τον τρόπο να φωτίζει το πρόσωπό σου όταν αυτό είναι πιο σκοτεινό από ποτέ.
Που να χαμογέλασες στο άκουσμα μιας φωνής; Μιας φωνής που στο άκουσμά της ανατριχιάζεις ολόκληρος.
Που να είπες εκείνο το ρήμα σε έναν άνθρωπο; Εκείνο το ρήμα που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Που μπορεί να νικήσει και τον πιο δυνατό άνθρωπο. Εκείνο το σ' αγαπώ.
Που να σχηματίστηκε αυθόρμητα στο πρόσωπό σου ένα χαμόγελο. Ένα χαμόγελο που προέκυψε από αυτό το κάτι που σε γέμισε χαρά, γαλήνη, ευχαρίστηση.
Που να ένιωσες να διαπερνά το σώμα σου εκείνο το βέλος που γεμίζει το αίμα σου με το φάρμακο του έρωτα. Γιατί ο έρωτας είναι φάρμακο το οποίο όμως έχει παρενέργειες και προκαλεί κάποιες φορές εκείνον τον πόνο στην καρδιά. Και η καρδιά τον στέλνει στην ψυχή.
Που να μην ένιωσες να πεισμώνεις; Και σαν ακούσεις αυτό θα έρθεις να με βρεις και θα μου πεις... "Και το πείσμα τι καλό έχει;".
Και θα είμαι εκεί να σου απαντήσω... "Σαν νιώθεις πως πεισμώνεις, αγωνίζεσαι σκληρά για να πράξεις κάτι, να αλλάξεις κάτι. Κάτι που φθείρει αυτόν τον κόσμο. Και η αλλαγή, φέρνει την ελπίδα. Ελπίδα για κάτι νέο, καλύτερο από το παλιό! Και το νέο αυτό θα φέρει τη λύτρωση από τη μούχλα του παλιού!".
Αυτή τη λύτρωση εύχομαι να βρούμε τη νέα αυτή χρονιά, που ξεκινά σε λίγες ώρες!
υπέροχο...μαγευτικό...! απλά αγγίζει την ψυχή του άλλου...προσεγμένο ύφος ,τέλεια δομή και έκφραση....σαγηνευτικό...πρόσθεσε επίσης και τους φίλους, γιατί χρονιά δίχως φιλία είναι όντως "κακή".
ReplyDelete