Ιστορία ευτυχίας

Το βραδάκι ήταν δροσερό και είχε έρθει σαν ανταμοιβή για τη ζεστή μέρα που είχε περάσει... Ένα ποτήρι παγωμένο τσάι ήταν η παρέα που είχα στη βεράντα μου! Ο δροσερός αέρας αυτή τη νύχτα του καλοκαιριού, μαζί με τον γεμάτο αστέρια ουρανό ήταν κάτι παραπάνω από μαγεία! Το φως του φεγγαριού σού επέτρεπε να βλέπεις μέσα στο σκοτάδι...
Λίγες στιγμές μετά από τη δεύτερη γουλιά του παγωμένου ροφήματος, παρατήρησα μία σκιά ανεβαίνει το δρόμο... Τα βήματα, οδηγούσαν τη σκιά πιο κοντά όχι μόνο σε εμένα αλλά και στο φως που χάριζε στο δρόμο μια κολόνα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που αντίκρισα αυτή τη σκιά, κατάλαβα πως πρόκειται για ένα αρκετά ψηλό άτομο... Πλησιάζοντας και μπαίνοντας κάτω από το φως, αποκαλύφθηκε το πρόσωπο του άγνωστου εκείνου ανθρώπου. Ή μάλλον τα πρόσωπα. Ήταν ένας κύριος γύρω στα εξήντα, αδύνατος και καλοδιατηρημένος που στους ώμους του είχε το μικρό του εγγόνι... Ένα αγόρι κοντά στα τρία.
Καθώς πλησίαζαν ολοένα και περισσότερο, παππούς και εγγόνι, έδειχναν πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Το χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους και εύκολα μπορούσες να διακρίνεις τη λάμψη που έκρυβαν τα μάτια τους. Κάθισαν στο παγκάκι, κοντά στο φως... Τότε παρατήρησα ότι ο μικρός είχε στους ώμους του ένα μικρό σακίδιο. Ο παππούς άνοιξε το σακίδιο και έβγαλε ένα μπουκαλάκι νερό. Αφού ήπιαν και οι δυο τους από λίγο νερό, ο παππούς πήρε στα γόνατά του το μικρό. Τότε ξεκίνησε να του λέει μια ιστορία... Αμέσως το πρόσωπο του μικρού έλαμψε! Τα μάτια του καρφώθηκαν στα μάτια του παππού του και η έκφραση του προσώπου του πρόδιδε την ανυπομονησία του για να ακούσει τη συνέχεια της ιστορίας του... Δέκα λεπτά αργότερα, η ιστορία τελείωσε και ο εγγονός πήρε αγκαλιά τον παππού του. Η ώρα είχε περάσει και έτσι παππούς και εγγόνι πήραν το δρόμο για την επιστροφή. Τους παρατηρούσα να φεύγουν σιγά σιγά και να χάνονται μέσα στο σκοτάδι σιγοτραγουδώντας. Εκείνο εκεί το δίδυμο ήταν που με έκανε να καταλάβω πως η ευτυχία δε βρίσκεται στα πράγματα, στα χρήματα και γενικότερα στα αναλώσιμα αγαθά. Η ευτυχία βρίσκεται σε ένα βραδινό περίπατο με άτομα που μας αγαπούν και αγαπάμε, σε στιγμές που αισθάνεσαι ασφάλεια και προστασία, σε στιγμές που το χαμόγελό μας δημιουργείται αυθόρμητα ακούγοντας τη φωνή ενός αγαπημένου μας προσώπου. Η ευτυχία βρίσκεται στην καθημερινή μας ζωή και όχι σε πράγματα εξωπραγματικά. Η ευτυχία είναι μπροστά μας, αρκεί να μπορέσουμε εμείς να τη δούμε!
Ήπια την τελευταία γουλιά από το παγωμένο τσάι μου και μπήκα μέσα στο σπίτι με ένα χαμόγελο... Γιατί ένας παππούς μαζί με το εγγόνι του, είχαν καταφέρει να ζήσουν στιγμές ευτυχίας...