Αποφάσεις

Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Άλλες φορές καθοριστική και άλλες πιο απλή. Ό,τι κι αν είναι όμως δεν παύει να είναι απόφαση. Και όλοι ξέρουμε πως οι αποφάσεις μας επηρεάζουν το μέλλον μας κατά ένα βαθμό. Αρκετές φορές ό,τι και αν επιλέξεις, ξέρεις πως θα πονέσεις. Τότε πρέπει να επιλέξεις αυτό το κάτι που θα σε κάνει να πονέσεις λιγότερο. Πρέπει να διαλέξεις το μονοπάτι που είναι πιο φωτεινό από τα άλλα και είναι στρωμένο με περισσότερα λουλούδια παρά τσουκνίδες. Πρέπει να το κάνεις γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου. Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, εγωιστικό. Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι που σκέφτονται τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό τους. Αυτοί, σχεδόν πάντα, επιλέγουν με κριτήριο τους άλλους. Με προτεραιότητά τους να μην πληγώσουν τους γύρω τους, ακόμα και αν αυτοί πληγωθούν με το χειρότερο τρόπο. Ακόμα και αν μέσα τους δημιουργηθεί ένα τεράστιο κενό που δε θα μπορέσει να καλυφθεί ποτέ ξανά στο μέλλον. Έτσι, ζουν συνήθως χωρίς να έχουν τίποτα που μπορεί να τους κάνει ευτυχισμένους, μα ζουν με την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Ζουν νομίζοντας πως είναι ευτυχισμένοι, όμως ο εσωτερικός τους κόσμος καταστρέφεται μέρα με τη μέρα. Γι' αυτό, αυτοί οι άνθρωποι, όταν καλούνται να πάρουν μια απόφαση, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Πρέπει να βάλουν τα πράγματα σε μια ζυγαριά. Στη ζυγαριά της ευτυχίας. Να τα ζυγίσουν προσεκτικά και να επιλέξουν εκείνο το μονοπάτι που θα τους πονέσει λιγότερο και θα τους χαρίσει ευτυχία. Διότι κανένας μας, σε καμία χρονική περίοδο της ζωής του, δεν πρέπει να αψηφεί τον εαυτό του. Αν τον αψηφίσει θα πονέσει. Όχι μόνο αυτός. Αλλά και όσοι είναι δίπλα του και τον αγαπούν πραγματικά. Και αυτοί θα πονέσουν. Και τότε, αν ανήκει στη κατηγορία ανθρώπων που επιλέγουν με κριτήριο την ευτυχία των άλλων, θα έχει κάνει κακό και στον εαυτό του αλλά και σε όσους τον αγαπούν. Σε όσους τον αγαπούν πραγματικά. Διότι ενώ εκείνος πιστεύει πως με την απόφασή του οι γύρω του είναι ευτυχισμένοι, αγνοεί ένα σημαντικό δεδομένο. Ότι οι γύρω του τον αγαπούν. Μήπως τελικά το ότι κάποιοι μας αγαπούν δεν είναι δεδομένο; Μήπως αν δε μας το πουν το διαγράφουμε από μέσα μας; Ναι. Τελικά έτσι είναι. Το σ' αγαπώ δεν είναι δεδομένο. Όπως πολύ σωστά λέει μια αγγελική φωνή, αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε...

|Μ|